«بسم الله الرحمن الرحیم»
1.درباره ده سال بعدت بنویس. چه کسایی توی زندگیتن؟ چه شغلی داری؟ چه عاداتی خواهی داشت؟ توی اوقات فراغتت چیکار میکنی؟ کجا زندگی میکنی؟
«بسم الله الرحمن الرحیم»
【N】【E】【S】【T】【A】 【C】【H】【A】【L】【L】【E】【N】【G】【E】
【P】【R】【O】【L】【O】【G】【U】【E】
بسم الله الرحمن الرحیم
اشکهای زلال آسمان که به شیرینی بستنی شکلاتیای که هر شب میخوردند و اشکهای او که از موج های آهنگین دریا هم شور تر بود، در هم آمیختند.
بسم الله الرحمن الرحیم
بیانیون کالیستای بیچاره رو روی زمین می کشیدن.
بیانیون: شیرینی نمیدی نه؟ به کوشا ساعی میگیم وبتو فیلتر کنه. آره صد بار توی وبت اسپم میدیم و هزار بار کلمه ی فیلتر رو می نویسیم. توی چالشا دعوتت نمیکنیم و جواب کامنتات رو نمیدیم. فکر کرده یه سالگی وب به همین راحتیاس.
کالیستای فلک زده: ندارم ندارم به جان خودم دست و بالم خالیه نگاه تو جیبم پرنده هم پر نمیزنه همش شپشه که ملق میزنه. :" هر کاری بگین میکنم فقط محبت زیباتونو از من نگیرید گایز. :""""
*برق در چشمان بیانیون* : بیا این سوالا رو جواب بده تا ازت بگذریم. اگر بازی در بیاری میشونیمت روی صندلی گدازی اونجا.
کالیستا که کمی شاد شده: باشه بگین سوالاتونو. :"
خجالت می کشین؟ مضره نکشین.(نمک دو عالم کی بوده؟) سوالاتونو بپرسین.:")
بسم الله الرحمن الرحیم
آستریا برای من مانند یک نخ بود. یک نخ سرنوشت که مرا به وبلاگ ها که هر کدام دنیایی داشتند وصل میکرد. آن موقع که اولین پستم را گذاشتم اصلا تصورش را هم نمیکردم که به اینجا برسم. قالبی زیبا، آرشیوی که به آن اهمیت میدهم و کامنت گرفتن از آدمهایی که برایشان ارزش قائلم؛ هیچکدام را تصور نمیکردم. فکر نمیکردم یک روز وبلاگ و نوشتن برایم مهم باشد و اینگونه فکرم را درگیر کند. اینجا توانستم خودم را ابراز کنم و از بودن کنار دیگران و خواندنشان لذت ببرم. نمیدانم آستریا بود یا خودم بودم که یکدفعه باعث عوض شدن احساسم شدم. تا دوماه پیش فکر میکردم هنوز هم در بیان غریبهام اما یکدفعه به خودم آمدم و دیدم همین که دیگران را می شناسم و دیگران مرا میشناسند، همین که یک نفر اینجا را میخواند و من یکجا را میخوانم یعنی غریبه نیستم. خوشحالم که نخ زندگیام به نخ آستریا و کالیستا بودن گره خورد تا من بتوانم تجربه های جدید و لذت بخشی داشته باشم.
دیروز روز متولد شدن گرهای کوچک اما سرنوشت ساز بود. ممنونم که تی اگر یک بار آمدید و من و آستریا را دیدید که با هم نخ خود را رنگی و محکم و گاهی بی رنگ و سست می بافیم.
و مهم تر از همه از تو ممنونم آستریا! که مفهوم جدیدی وارد زندگی من کردی و باعث شدی با انسان های با ارزشی آشنا بشوم، باعث شدی خودم را ارزشمند تر ببینم و باعث شدی پیشرفت بزرگی بکنم.
از وجودت به اندازه ی وجود خودم خوشحالم.
بسم الله الرحمن الرحیم
یه کم دیره ولی روز جهانی کودک رو به همه کودکان و اونایی که دلشون هنوز ذوق کودکانه داره تبریک میگم.*-*
بسم الله الرحمن الرحیم
این خیلی عجیبه که یهو بیشتر اطرافیانم با همدیگه رفتن توی فاز غمگین زندگیشون و من تازه دارم از این فاز در میام و به شادی میرسم.
میدونم ا.ن زندگی خودشونه و اینم زندگی منه. پس بعد از اینکه تلاشمو برای کمک بهشون کردم میرم برای خودم جشن میگیرم. منم فاز سختیو پشت سر گذاشتم.
#انتشار در آینده