به نام خالق لبخند
- ترسناکه؟
- نه.
-پس چرا صورتت رو ترسناک کردی؟
دقایقی پیش فهمیدم وقتی در مورد یه چیزی هیجان‌زده میشم اما دلم میخواد هیجانم رو مثل یه راز توی ذهنم نگه دارم یه لبخند بزرگ میزنم که ظاهرا صورتم رو ترسناک میکنه. و به نظرم این... خیلی قشنگه. الان شاید هیچکس متوجه این حالت چهره ی من و معنیش نشه اما یه زمانی کسی هست که صورتمو ببینه و اینو بفهمه و توی دلش از هیجان من ذوق کنه و منم با ذوق اون دلم بخواد بیشتر خودمو بهش نشون بدم. نمیدونم فکر کردن به این چیزا یا خوشحال شدن با فکر کردن بهشون طبیعیه یا نه ولی ترجیح میدم غیرطبیعی باشه. دلم میخواد یه آدم معمولیِ غیرمعمولی باشم.
